Biografie

Wat vooraf ging...

Jo Lemaire werd geboren in Gembloux bij Namen. Meer dan 25 jaar woont zij al in Vlaanderen, waar ook 90% van haar Belgische optredens plaatsvinden.

Jo Lemaire verwierf bekendheid en waardering als zangeres van de groep “Jo Lemaire + Flouze”. Haar nieuwe geluid en prachtige stem, te horen op het debuutalbum “Jo Lemaire + Flouze” (1979) trokken meteen de aandacht van de Europese New Wave kringen. Na twee singles, die door haarzelf werden geproduceerd, en de L.P “Precious Time” (1980) boekte ze haar eerste succes bij het grote publiek met een topper van formaat : “Je suis venue te dire que je m’en vais”, een single uit het album “Pigmy World” (1981). Deze prachtige cover van Serge Gainsbourg leverde haar een platina plaat op en een plaats op de compilatie “Il les fait chanter”.

Door het afscheid van de zangeres viel de groep Flouze in 1982 uiteen. Een
jaar later kwam Jo Lemaire solo naar buiten met “Concorde” (1983), een uitstekende elpee met een Franstalige en Engelstalige zijde. Met dit album, goed voor goud, bevestigde ze definitief haar talent en originaliteit. De lijn werd een jaar later doorgetrokken met een Franstalig album “Jo Lemaire” (1984), waarop zowel rock & roll, funky pop als chanson worden vertolkt.

Na drie gouden platen en een korte rustpauze, liet Jo Lemaire opnieuw van zich horen met het opmerkelijke “Duelle” (1990), een plaat vol sobere Franse chansons, weerom goed voor goud.

Met “ Heimwee naar huis” maakte ze haar Nederlandstalige debuut (1991). Deze ontroerend mooie cover was haar bijdrage tot “TURALURA”, het tribute-album voor Will Tura.

Jo Lemaire kan ondertussen terugblikken op talloze tournees in binnen en buitenland. Ze nam o.m. deel aan de Transmusicales de Rennes, de Printemps de Bourges, Rock en France, en het zomer Festival de Québec.
In 1992 werden de platen “Aujourd’hui” en “ Jo Lemaire-Master Serie” uitgebracht. In 1994 wierp Jo Lemaire opnieuw hoge ogen met “Liverpool”, een CD die in Liverpool werd opgenomen en geproduced door Carmel Mac Court. Aansluitend komt de eerste van 3 succesvolle theatertournees “Tranches de vie” (ong. 80 concerten) in Vlaanderen en Nederland.

1997...

De nieuwe CD “Jour et Nuit” (1997) is natuurlijk het meest persoonlijke hoofdstuk van de afgelopen jaren. Jo Lemaire deed een beroep op bekende collega’s als Frank Boeijen, Wigbert Van Lierde, Dany Lademacher, Wouter Van Belle…
Na haar verkiezing tot “meest populaire Waalse persoonlijkheid’ door de jeugdige kiezers van ‘De Morgen’ (vóór Jean-Michel Saive en Vincent Rousseau), bezoekt zij de Vlaamse scholen om de Franse taal te promoten en manifesteert ze zich aldus als ambassadrice van de Franse cultuur in Vlaanderen.
Voor de leerlingen van de lagere school (10-12j) die hun eerste lessen Frans krijgen, neemt ze twee CD’s op (“Eventail Junior”, met de medewerking van Jef Bodart en Ludo Mariman), gebaseerd op de figuren van Suske en Wiske strips. Ze worden met ingang van september 1997 gebruikt in het Vlaamse onderwijs.

In november / december wordt Jo gevraagd om als ‘verrassingsgast’ mee te werken aan de Proms in Antwerpen: 15 avonden, 18000 aanwezigen per concert, met het ensemble ‘Il Novecento’ o.l.v. Robert Groslot, naast de Simple Minds, Deborah Harry (Blondie) en ‘Alan Parson’s Project. Reeds na enkele voorstellingen, worden de organisatoren genoodzaakt, door haar enorme succes, de volgorde van optreden van de diverse artiesten te wijzigen. De applausmeter en de enthousiaste reacties na de concerten tonen een populariteit aan die deze van de Simple Minds benadert.

1998...

Voor het eerst in haar carrière stapt Jo het podium op als actrice, met een hoofdrol in het muziektheaterstuk “Brel Blues”. Dit stuk telt 19 chansons van Jaques Brel, allen vertaalt in het Nederlands en werd enorm gewaardeerd door de Fondation Brel. Het feit dat het hele stuk in het Nederlands uitgevoerd werd was een enorme uitdaging die haar uitstekende tweetaligheid onderlijnde. Wat niet ongemerkt voorbij ging, getuige de tientallen festivals die hier op volgden met de vraag naar een tweetalig répertoire. (o.a. Vlaanderen 2002)

Als bedanking voor de jarenlange steun van haar Nederlandstalige fans in Vlaanderen en Nederland neemt ze de CD ‘Enkelvoud’ op, met vertalingen van eigen werk door gerenommeerde namen in de Nederlandse literatuur als Benno Barnard, Freek De Joinge, Bart Moeyaert, Geert Van Istendael, Frank Boeijen…

In april van ditzelfde jaar keert Jo Lemaire terug naar haar eerste liefde onder de platenfirma’s: Polygram (ondertussen gefusioneerd tot Universal).

Eind december staat Jo tezamen met Liesbeth List op de planken van het LAK-theater in Leiden. Een reeks schitterende en zeer gewaardeerde concerten waarin Liesbeth Brel zingt en Jo een eerste blik gunt in haar mogelijkheden met het répertoire van Edith Piaf.

1999...

Het is zover… In coproductie met de AB gaat in deze cultuurtempel van België de nieuwe theatertour ‘Une Vie’ van start waarin Jo Lemaire op sublieme wijze het répertoire van Frankrijks grootste chasonnière Edith Piaf vertolkt. Géén imitatie, maar een eigentijdse bewerking en interpretatie met haar stem die wonderwel dicht bij het timbre van de Franse straatmus ligt.

De respons in de Vlaamse en Waalse pers is overdonderend. Het resultaat: tot op vandaag 250 concerten van deze show gebracht.
Van de première in de Ancienne Belgique werd een ‘live’ opname gemaakt dewelke in september door Universal op de Belgische markt uitgebracht werd en door A&B werd een videocaptatie gedaan. Deze werd vertoond op Canvas en de VAR is geïnteresseerd voor world-wide distributie.

2000...

Het succes van de PIAF-tournee is zo overweldigend dat Jo zich genoodzaakt ziet ook dit jaar er verder te blijven mee rondtoeren…
In januari wordt ook gestart met een tournee ‘Eventail-Junior’ waar Jo samen met Dany Wuyts een show brengen voor de kinderen van het 5e en 6e leerjaar. Doel: de Franse taal promoten op een ludieke manier. Het opzet lukt. De kinderen mogen tijdens de show uit de bol gaan en ze doen dit dan ook met veel enthousiasme. Ook deze voorstellingen slaan in als een bom bij de scholen. Gevolg: blijven toeren de volgende seizoenen.

In de zomer wordt Jo gevraagd om mee te werken aan een ‘Hommage aan PIAF’ op het ‘Festival d’été de Quebec’ (4e maal). De voorstelling is een groot succes en wordt door TV5 meerder keren wereldwijd uitgezonden. De reacties van de (Franstalige) pers zijn unaniem: schitterend! …
Op het einde van dit jaar onderlijnt ze nogmaals haar veelzijdigheid door tezamen met het Vlaams Radio Koor op tournee te gaan doorheen Vlaamse Culturele Centra, Kerken en Musea met een geslaagde ‘Kerst met Jo Lemaire’ voorstelling waarin oude en nieuwe Kerstliederen in diverse bewerkingen en orkestraties aan bod kwamen.

2001...

Dit jaar begon met de opname van een nieuwe, erg Frans klinkende CD, ‘Flagrants délices’, die in september van dat jaar gereleased wordt en volgens
de pers als ‘beste van Jo Lemaire’ bestempeld werd.

Aansluitend op het succes van de Piaf-toernee, besluiten Dirk Brossé (dirigent met internationale faam) en Jo om een antal exclusieve Piaf-recitals te brengen met symfonisch orkest. Ze blijken eens te meer een schot in de roos te zijn.

Maar de jaren 2001 en 2002 zijn vooral ‘werk’-jaren geweest, met gemiddeld 100 concerten per jaar. Het voortdurend zoeken naar optimale klasse en kwaliteit in haar optredens, gecombineerd met haar uitstekende meertaligheid, hebben tot gevolg dat Jo meer en meer gevraagd wordt binnen de bedrijvenwereld.

Zodanig dat op vandaag 65% van de concerten in die omgeving opgevoerd worden. Rotterdam, Amsterdam, Quebec, Paris, Reims, Warschau, New-York, Hong Kong, ….in al deze steden wordt Jo gevraagd voor het opluisteren van privé feesten, seminaries, bedrijfsfeesten, inhuldigingen, enz…

De tijd staat echter niet stil en in, 2003, begint Jo aan een special uitmondend in een nieuwe tournee in 2004, om haar 25-jarige podium carrière te vieren. Tegelijk wordt een nieuwe CD, met een ‘nieuw geluid’ geproduceerd. CD die in oktober uitgebracht werd. Het internationale karakter van CD en show worden door de Belgische pers en publiek enorm gesmaakt met overvolle zalen en dito staande ovaties als gevolg.

Tussen de talloze speciale projecten die Jo mag brengen vinden we onder meer het concert terug op 31-01-2005 in de Bozar te Brussel. Dit concert werd bijgewoond door de huidige Koningin Paola van België.

En in 2006 wordt ze gevraagd, om de natioanale hymne te vertolken in de Belgische senaat, in aanwezigheid van de voltallige Koninklijke Familie. Een uniek en éénmalig gegeven. Weer een bewijs van haar klasse die tot in de hoogste regionen haar weerklank vindt.

In 2007 stonden een aantal speciale privé-concerten in Warschau en Genève op het programma en startte er in september een nieuwe theatertoer, met als titel “Jo chante la douce France”, een feest vol vakantieherinneringen en emoties uit het zonnige zuiden. Tevens, op aanvraag, nogmaals een theatertour in Nederland met een uitgebreid Piaf-repertoire.

In aansluiting op het vorige seizoen, loopt in (2008): de theatertour “Douce France” schitterend met uitverkochte zalen en dito staande ovaties. Na een geslaagde zomertour doorheen de festivals met een volledige 18-koppige bigband (oude stijl) reist Jo even terug naar het prille begin. Op het programma voor het seizoen (2008-2009) zullen we alle fans, in het bijzonder die van ‘de eerste uren’ speciaal in de watten leggen met de tour “Une Vie – Une Voix” waarin Jo Lemaire een retrospectieve brengt van al haar grootste hits vanaf haar eerste stappen op het muzikale podium tot nu… en als toegift ook enkele nieuwe chansons zal inlassen…

En zo kabbelt de tijd verder. Einde 2009 kijkt Jo terug op haar wonderlijke carrière! Dat moest natuurlijk gevierd worden. Dat doen we met enerzijds een theatertoer ‘XL’ om het zo te zeggen, waarin de ganse carrière uitgebreid aan bod komt in een nieuwe opzet: 3 tijdperken, 3 soorten publiek, 3 sets muziek…..! Meer dan 2 uur concert van één der beste chansonnières op dit ogenblik in de francofonie. De titel van de toer is dan ook veelzeggend: ‘Van Rock- Icoon tot Chansonnière”.

Later wordt in samenwerking met Dirk Brossé, dirigent met wereldnaam- en faam én zeer goede vriend, een concertenreeks uitgewerkt rond Parijs: “Paris séveille”. Met aangepaste muziek, van licht-klassiek tot en met het Franse lied uit de beginperiode van het chanson. De reacties op de première-voorstelling waren dan ook laaiend enthousiast.

In 2011 wordt een nieuwe concertreeks opgestart getiteld “My sentimental journey”.
Met twee vrienden-muzikanten kruipt Jo in de huid van een “romancière”, en gaat op ontdekking naar de finesses van het gemeenschappelijk, Europees cultureel erfgoed.
Portugese Fado, Duits cabaret, Ierse folk of Nederlands kleinkunst, Jo neemt de boemeltrein doorheen Europa en komt met een intrigerende verzameling passionele songs, deels uit het collectief geheugen, terug.
Ze verdiept zich in de mooiste, aangrijpende songs aller tijden en toont zo een nog onbekende kant van haar persoon.

Je kunt ze hemels horen fluisteren in 15 talen : “Ich bin ein Europäer “.
Het repertoire uit de vele Europese gewesten is vermengd met Jo’s mooiste, eigen composities en nieuwe, bijzondere, tot nu toe on-uitgegeven songs.

Sinds 2013, worden, wegens succes en de vele aanvragen, de laatste producties permanent, eventueel aanpasbaar, aangeboden.